بررسی نقش و اهمیت ساختارهای سطحی و آنزیم ها در مقاومت دارویی در باسیلوس سرئوس

سابقه و هدف: لایه-s خارجی ترین پروتئین در اغلب آرکی ها و باکتری ها است و با مهار ورود آنتی بیوتیک ها منجر به افزایش بیماری زایی در باکتری ها می گردد. با توجه به نقش دست پرسنل و سطوح بیمارستان در ایجاد عفونت های بیمارستانی، آلودگی منابع مزبور با سویه های باسیلوس سرئوس واجد لایه-s و بتا-لاکتاماز منجر به گسترش عفونت های بیمارستانی مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها می گردد. هدف از این پژوهش بررسی فراوانی لایه-s و بتا-لاکتاماز، هم چنین نقش لایه-s در مهار ورود آنتی بیوتیک ها  در سویه های باسیلوس سرئوس جداسازی شده از دست پرسنل و سطوح بیمارستان می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 274 نمونه تهیه شده از  بیمارستان فوق تخصصی الزهرا و دانشگاه اصفهان در سال های 1386-1384 در انجام گرفت. برای آماده سازی نمونه ها از کشت 16 ساعته باکتری روی محیط tsa (tryptone soya agar) استفاده شد و نمونه ها توسط 10x sds-page  الکتروفورز شدند. آنتی بیوگرام نمونه ها بر اساس روش کربی بائر و تولید بتا-لاکتاماز بر اساس روش اسیدومتریک انجام گرفت. یافته ها: از 274 نمونه جمع آوری شده، فراوانی باسیلوس سرئوس 49/9% بود. از 13 سویه باسیلوس سرئوس جداسازی شده از دست پرسنل، 11 مورد (6/84%) و از 13 سویه باسیلوس سرئوس جداسازی شده از سطوح بیمارستانی 1 مورد (7/7%) نانوساختار لایه-s را تولید نمودند. نتایج آنتی بیوگرام نشان داد که سویه های فاقد لایه-s در مقایسه با سویه های واجد آن حساسیت بیشتری در برابر آنتی بیوتیک ها دارند. همچنین تمامی سویه های دارای لایه-s، مولد بتا-لاکتاماز بودند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان دهنده ی شیوع سویه های باسیلوس سرئوس واجد لایه-s و بتا-لاکتاماز در بیمارستان می باشد که این امر می تواند منجر به گسترش عفونت های بیمارستانی مقاوم در برابر آنتی بیوتیک گردد و بنابراین ضرورت انجام تدابیر مناسب به منظور کاهش انتقال عوامل بیماری زا و مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های بیماری زا وجود دارد.